Sonate K. 25

Un article de Wikipédia, l'encyclopédie libre.

Sonate K. 25
fa dièse mineur
, Allegro, 87 mes.

K.24K.25 → K.26
L.480L.481 → L.482
P.80P.81 → P.82
F.540F.541 → F.542
V 38Münster V 39 → V 40
R. 36Roseingrave 37 → R. 38
10 ← Cary 11 → 12
II 12Boivin II 13 → II 14

La sonate K. 25 (F.541/L.481) en fa dièse mineur est une œuvre pour clavier du compositeur italien Domenico Scarlatti. C'est la vingt-cinquième sonate du seul recueil publié du vivant de l'auteur, les Essercizi per gravicembalo (1738), qui contient trente numéros.

Présentation[modifier | modifier le code]

La sonate K. 25 en fa dièse mineur est notée Allegro.



\version "2.18.2"
\header { 
  tagline = ##f
}

%% les petites notes
trillD     = { \tag #'print { d4.\trill } \tag #'midi { e32 d e d e d~ d16~ d8 } }


upper = \relative c' {
  \clef treble 
  \key fis \minor
  \time 2/4
  \tempo 4 = 88
  \set Staff.midiInstrument = #"harpsichord"

     s8*0^\markup{Allegro}
     fis16 a gis a  fis cis b' gis | a fis d' b cis a gis' eis | fis cis d b cis a b gis | a4. gis16 eis | fis8 b16 gis a8 b16 gis |
     % ms 6
     \stemUp a16 cis fis b, e a, d gis, | cis fis, b eis, a fis b gis | \stemNeutral \repeat unfold 2 { a32[ gis fis16] fis' b, e a, d gis, | cis fis, b eis, a fis b gis } |
     % ms. 12
     a32[ gis fis16] \stemDown \change Staff = "lower" cis16-\markup{md} \change Staff = "upper" fis a fis cis fis | \repeat unfold 2 { gis eis cis eis } | \repeat unfold 2 { a fis cis fis } | \repeat unfold 2 { gis eis cis eis } |
     % ms. 16
     \stemNeutral a16 cis, bis gis' cis, fis e dis | \stemUp e16 e' fis, dis' gis, gis' cis, fis | gis cis, dis bis cis a' gis fis | e32[ dis cis16] 

}

lower = \relative c {
  \clef bass
  \key fis \minor
  \time 2/4
  \set Staff.midiInstrument = #"harpsichord"

    % *****************************
      s2*3 | fis16 a gis a  fis cis b' gis | a fis d b' cis a \stemDown \change Staff = "upper" gis' eis |
      % ms. 6
      fis8 d | cis \stemUp \change Staff = "lower" b8 | a gis fis cis fis, \repeat unfold 2 { \stemDown d'' cis b a gis fis cis |
      % ms. 12
      \stemUp fis, } \repeat unfold 2 { \stemUp \change Staff = "upper" cis'''8[^\markup{mg} d cis] \stemUp \change Staff = "lower" cis,,8-\markup{mg} \stemUp \change Staff = "upper" cis''8[^\markup{mg} d cis] |
      % ms. 16
      \change Staff = "lower" fis,,8 } gis8 a gis | \stemDown \change Staff = "upper" cis8 dis e a | gis fis e dis | cis8

} 

thePianoStaff = \new PianoStaff <<
    \set PianoStaff.instrumentName = #"Clav."
    \new Staff = "upper" \upper
    \new Staff = "lower" \lower
  >>

\score {
  \keepWithTag #'print \thePianoStaff
  \layout {
      #(layout-set-staff-size 17)
    \context {
      \Score
     \override SpacingSpanner.common-shortest-duration = #(ly:make-moment 1/2)
      \remove "Metronome_mark_engraver"
    }
  }
}

\score {
  \keepWithTag #'midi \thePianoStaff
  \midi { }
}
Début de la sonate en fa dièse mineur K. 25, de Domenico Scarlatti.

Édition et manuscrits[modifier | modifier le code]

partition gravée ancienne
Début de la sonate, extraite de l'édition anglaise des Essercizi per gravicembalo (1738).

L'œuvre est imprimée dans le recueil des Essercizi per gravicembalo publié sans doute à Londres en 1738[1]. Une copie subsiste dans les manuscrits de Müsnter V 39, Vienne A 31[2] et Orfeó Catalá (E-OC) no 28[3].

Interprètes[modifier | modifier le code]

La sonate K. 25 est interprétée au piano, notamment par Vladimir Horowitz (1964, Sony), Mikhaïl Pletnev (1994, Virgin), Zhu Xiao-Mei (1995), Valerie Tryon (2000, APR), Carlo Grante (2010, Music & Arts, vol. 1) et Federico Colli (2019, Chandos, vol. 2).

Au clavecin par Scott Ross (1976, Still et 1985, Erato)[4], Ursula Duetschler (1988, Claves), Joseph Payne (1990, BIS), Laura Alvini (Nuova Era), Pierre Hantaï (2004, Mirare), Richard Lester (2004, Nimbus, vol. 1 et 6), Kenneth Weiss (2007, Satirino), Emilia Fadini (2008, Stradivarius, vol. 11), Carole Cerasi (2010, Metronome), Mario Raskin (2011, Verany), Lillian Gordis (2018, Paraty) et Hank Knox (2021, Leaf Music).

Notes et références[modifier | modifier le code]

  1. Kirkpatrick 1982, p. 420–421.
  2. Kirkpatrick 1982, p. 460.
  3. Pedrero-Encabo 2012, p. 159.
  4. Victor Tribot Laspière, « Au Château d’Assas, sur les traces de Scott Ross et de Scarlatti », sur France Musique, (consulté le )

Sources[modifier | modifier le code]

Document utilisé pour la rédaction de l’article : document utilisé comme source pour la rédaction de cet article.

Liens externes[modifier | modifier le code]