Paphinia grandiflora

Un article de Wikipédia, l'encyclopédie libre.
Ceci est une version archivée de cette page, en date du 18 juin 2018 à 16:41 et modifiée en dernier par Speculos (discuter | contributions). Elle peut contenir des erreurs, des inexactitudes ou des contenus vandalisés non présents dans la version actuelle.

Paphinia grandiflora Barb.Rodr., espèce d'orchidée appartenant à la sous-tribu des Stanhopeinae. Décrite pour la première fois en 1877 par le botaniste brésilien João Barbosa Rodrigues, elle le sera de nouveau l’année suivante par le Français Houllet qui décrira un spécimen appartenant aux collections du Muséum de Paris sous le nom de Paphinia nutans.

La première illustration en couleurs de la plante type n'a été publiée que 114 ans plus tard en 1991. La plante a fait l'objet d'une confusion avec Paphinia grandis Rchb.f. à partir de 1902 (Cogniaux.1902).

Étymologie

  • grandiflorus, a, um adjectif latin : "À grande fleur".
  • '"nutans" forme adjectivale du verbe latin nuto, as, avi, atum, are: osciller.

Synonyme

  • Paphinia nutans Houllet, Revue Horticole 1878, p.188.

Diagnose

P. perianthio sub-connivente; sepalis lanceolatis, acuminatis, inferioribus majoribus, gynostemii mento adhaerentibus; petalis conformibus; labello unguiculato, hypochilio concavo, alato (alis erectis), cum processubus duabus pubescentibus lateraliter ad commissionem incedentibus in apice, mezochilio carnoso, convexo, cum processu uniforme, centro pubescente, epichilio semi-sagittato, carnoso laciniis pubescentibus referto, cum marginibus acutis, erectis.

Barb.Rodr. Genera et Species Orchidearum Novarum 1: 124. Sebastianopolis 1877.

Répartition et biotope

Le spécimen type est originaire des forêts du Rio Negro dans l'État brésilien de l'Amazonas, où il pousse en épiphyte le long des fleuves.

Culture

La floraison semble avoir lieu en juillet.

Bibliographie

  • Cogniaux, A. 1902. Orchidacea in Flora Brasiliensis (ed. Martius (de), C.F.P & Echler, A.W.), vol.3(5) : 465-466. tab.93. R.Oldenburg, Munich.
  • Hawkes, A.D. 1967. Paphinia cristata und Paphinia grandiflora. Die Orchidee 18(1): 26-27.
  • Hoehne, F.C. 1953. Flora Brasilica, 12(7): 5-6. tab.1. São Paulo.
  • Houllet, R.J.B. 1878. Paphinia nutans Houll. Revue Horticole 188.
  • Jenny, R 2001. Addendum to "A review of the genus Paphinia". Austral. Orchid Rev. 66 (2): 20.
  • Kränzlin, F.W.L. 1900. Xenia Orchidacea (ed.Rchb.f), vol.3: 98. tab.255.

Liens externes