Filippo Riceputi

Un article de Wikipédia, l'encyclopédie libre.
Filippo Riceputi
Biographie
Naissance
Décès
Voir et modifier les données sur Wikidata (à 75 ans)
CesenaVoir et modifier les données sur Wikidata
Activité
Autres informations
Ordre religieux

Filippo Riceputi (né le à Forlì – mort le ) est un jésuite connu par ses travaux sur les antiquités et l’histoire de l’Illyrie.

Biographie[modifier | modifier le code]

Filippo Riceputi revint à Rome (1720) après avoir passé plusieurs années en Dalmatie comme missionnaire. Le pape Clément XI, à qui l’on fit connaître ce qu’il avait rapporté de cette province, lui ouvrit les bibliothèques de Rome, particulièrement celle du Vatican, et il le renvoya de nouveau en Dalmatie, soutenu par les secours de sa haute protection. Pacifico Bizza, archevêque de Spalatro, se joignit à Riceputi dans cette mission littéraire ; de concert, ils fouillèrent dans les bibliothèques et les archives de la Dalmatie. Étant de retour à Rome avec ses riches matériaux, Riceputi, appuyé par les papes Innocent XIII et Benoît XIV, continua ses recherches dans les bibliothèques de Rome. À sa mort, il laissa près de trois cents volumes manuscrits sur l’Illyrie.

Œuvres[modifier | modifier le code]

Il avait publié le plan de son histoire ecclésiastique de l’Illyrie dans l’ouvrage suivant : Prospectus Illyrici sacri, Padoue, 1720, in-fol. Voici sa division :

  • Acta Illyricorum antistitum ;
  • Collectio sacrorum conciliorum et legationum apostolicarum ad ecclesiam Illyricam spectantium ;
  • de Vita et moribus sanctorum hominum, qui ecclesiam Illyricam illustrarunt, quique in cœlitum numerum relati sunt ;
  • Monasticon illyricum, seu historia Monasteriorum et Sanctimonialium Illyricorum.

Voici le plan qu’il fit paraître à Rome (1732) sur l’histoire profane de l’Illyrie qu’il se proposait de publier : P. 1re De aboriginibus Illyricis et circumillyricis hyperboreis ; P. 2e De aboriginibus Illyricis meridionalibus, necnon de Pelasgis, Liburnis, Siculis et Celtis, qui aboriginum themata et imperium everterunt ; P. 3e De Romanis, Græcis, Sarmatis et Dacis, qui alii post alios christiani Illyrici partes obtinuerunt, et plura secula cum imperio coluerunt ; P. 4e De Venetis, Hungaris, Nemaniis, Otthomannis, Alemannis, qui alii post alios, etc. Ces manuscrits précieux sont tombés entre les mains de Farlati, qui a su en tirer parti..

Sources et références[modifier | modifier le code]

Liens externes[modifier | modifier le code]