Het ensemble stelt de geest Mavungu, ook wel Makungo of Ndungu geheten, voor. Deze geest vertegenwoordigt de tegenstellingen binnen een samenleving, zoals die tussen man en vrouw, meester en slaaf, jong en oud, jager en prooi en uiteindelijk het goed en kwaad, die het evenwicht in de samenleving dreigen te verstoren. Soms gaat hij tegen deze tegenstellingen in, en andere keren ondersteunt hij ze. Dit dualistische kenmerk is terug te vinden in de twee verschillend geschilderde gezichten van het masker, wat door kenners een januskop wordt genoemd. De veren vormen een veilige plek voor de geest om te verblijven. De overvloed aan veren benadrukt zijn spirituele aanwezigheid.

Rondom de geest bestaan verschillende verhalen of legendes. Daarin staan spanningen tussen hoofdpersonen centraal. Vaak wordt m.b.v. bovennatuurlijke krachten een oplossing verkregen.

Een voorbeeld van het gebruik van het verenkostuum is in vruchtbaarheidsrituelen. Hierbij zou het ene gezicht van het masker dat zijn van de regengeest Nchanga, en het andere van Enomo, verbonden aan het droge seizoen.

Er is ook sprake van het gebruik van het kostuum door een priester tijdens de begrafenisrituelen van hooggeplaatsten, zoals bijvoorbeeld een prinses. Gedurende deze rouwperiode, die gekenmerkt wordt door legale anarchie en onzekerheid, is de priester de vertegenwoordiger van de 'tussenregering' en kan hij alles doen wat hem goeddunkt. Hiermee worden de normale waarden en normen van de samenleving, die later weer moeten worden gerespecteerd, benadrukt.

Mavungu is een van de leidende geestfiguren in de geschiedenis van de Lemba cultus, verbonden met de spanningen van de kusthandel.

Volgens Frobenius (1898, 154 ff) danste een Ndunga masker van Chiosambo aan de Loango-kust tijdens een dodenfeest voor een prinses. Het masker werd gedanst door een hoge priester die gedurende de periode van legale anarchie en onzekerheid voor dat moment regeerde, tijdens de zogenaamde 'tussenregering'. Zo mag hij in deze periode bijvoorbeeld stelen wat hem goeddunkt.

Volgens de originele informatie (136-46) van de verzamelaar, de heer Anema, is de inheemse naam van het masker N'Doenga en is het 'zeer oud, wordt gebruikt om de plaats op te sporen waar de regen is, als het in lange tijd niet geregend heeft. Afkomstig van de omstreken van de Massabe-rivier'. Het masker dateert uit het oude Loango rijk aan de benedenloop van de Kongo-rivier.

Serrurier gaat in 'Dubbelmasker met veerenkleed uit Cabinda' uit van de hypothese dat het dubbelmasker de geesten Nchanga (van de regen) en Enomo (van het droge seizoen) zou moeten voorstellen. Wellicht gaat tegen het einde van het regenseizoen de Nganga (regendokter) met het Enomo-gelaat naar voren om droogte te bezweren en tegen de tijd dat er regen moet komen plaatst hij Nchanga voor zijn gezicht.

Serrurier maakt in zijn artikel melding van een identiek masker in Amsterdam. Dat moet onderhavig exemplaar en/of A-11048 zijn geweest in de periode vóór 1888 toen hij zijn artikel schreef.

Ook in Rotterdam bevinden zich twee van zulke maskers, één daarvan is afgebeeld in Wassing (1968) met de vermelding 'Ndungu janusmasker met verenkleed, gebruikt in het regenritueel'.