Vétranion
Apparence
Vétranion | |
Usurpateur romain | |
---|---|
![]() Solidus à l'effigie de Vétranion. | |
Règne | |
- (~10 mois) Dacie |
|
Empereur | Constance II |
Co-usurpé par | Magnence et Magnus Decentius |
Usurpé par | Népotien (juin 350) |
Biographie | |
Naissance | Mésie |
Décès | Vers 360 |
modifier ![]() |
Vétranion (latin : Vetranio[1]) est un général chrétien des légions du Danube. Cet homme, que les historiens de l'époque décrivent comme un personnage inculte et borné[2], se souleva en 350 contre Constance II lors de la révolte de Magnence. Vétranion et Magnence avaient conclu un pacte et s'apprêtaient à marcher contre Constance II. Mais celui-ci fait un « pacte secret » avec Vétranion en lui disant qu'il était prêt à partager l'Empire et pour négocier il l'invita en Mésie (actuelle Serbie).
Mais les légions de Vétranion furent soudoyées et changèrent de camp. Contraint de se rendre il fut exilé à Pruse en Asie.

Notes
[modifier | modifier le code]- ↑ Sources concernant l'existence et la mort de Vétranion :
- Eutrope : Quem grandaevum iam et cunctis amabilem diuturnitate et felicitate militiae ad tuendum Illyricum principem creaverunt, virum probum et morum veterum ac iucundae civilitatis, sed omnium liberalium artium expertem adeo, ut ne elementa quidem prima litterarum nisi grandaevus et iam imperator acceperit. (Eutropius, X,11)
- Aurelius Victor : ...quia Vetranio litterarum prorsus expers et ingenio stolidior idcircoque agresti vecordia pessimus, cum per Illyrios peditum magisterio milites curaret, dominationem ortus Moesiae superioris locis squalidioribus improbe occupaverat. (Aurelius Victor, Caesares 41,26)et Aurelius Victor, Epitome de Caesaribus 41,25 : quem Constantius non post multos dies regno exuit, grandaevae aetati non vitam modo, sed etiam voluptarium otium concedens. Fuit autem prope ad stultitiam simplicissimus.
- ↑ "prope ad stultitiam simplicissimus" et "omnium liberalium artium expertem".
Bibliographie
[modifier | modifier le code]- (en) Christopher Bendle, The Office of Magister Militum in the 4th Century CE : A Study Into the Impact of Political and Military Leadership on the Later Roman Empire, Steiner Franz Verlag, coll. « Studies in Ancient Monarchies » (no 10), (ISBN 978-3-515-13614-3).
- (en) Nicholas Baker-Brian, The reign of Constantius II, Routledge, (ISBN 978-1-032-01042-7).
- (en) Muriel Moser, Emperor and Senators in the Reign of Constantius II : Maintaining Imperial Rule Between Rome and Constantinople in the Fourth Century AD, Cambridge University Press, coll. « Cambridge Classical Studies », (ISBN 978-1-108-48101-4).
- (en) Adrastos Omissi, Emperors and Usurpers in the Later Roman Empire : Civil War, Panegyric, and the Construction of Legitimacy, Oxford University Press, (ISBN 978-0-19-882482-4).
- Pierre Maraval, Les fils de Constantin, Paris, CNRS éditions, coll. « Biblis », (ISBN 978-2-271-08819-2), chap. V (« Constance en Occident (350-353) : Trois usurpations »).
- (de) Joachim Szidat, "Usurpator tanti nominis" : Kaiser und Ursupator in der Spätantike (337-476 n. Chr.), Franz Steiner Verlag, coll. « Historia », (ISBN 978-3-515-09636-2).
- (en) Alan Dearn, « The Coinage of Vetranio: Imperial Representation and the Memory of Constantine the Great », The Numismatic Chronicle (1966-), vol. 163, , p. 169–191 (ISSN 0078-2696).
- (en) John F. Drinkwater, « The Revolt and Ethnic Origin of the Usurper Magnentius (350–353), and the Rebellion of Vetranio (350) », Chiron, vol. 30, , p. 131–159 (ISSN 2510-5396).